Në shoqërinë tonë jemi mësuar të mendojmë se njerëzit e pasur janë më të kënaqur me jetën e tyre, sepse paraja është bërë sinonim i lumturisë. Por koha është ajo që bën dallimin!
Koha që shpesh nuk i kushtojmë vetes, të dashurve, heshtjes, të rrëmbyer siç jemi nga një jetë e përditshme e ethshme, e mbushur me afate dhe objektiva që duhen arritur. Ne zakonisht themi, “mos e humb kohën”, sikur të ishte e detyrueshme ta mbushim atë me diçka produktive, dhe kështu edhe ditët e fëmijëve tanë janë një sërë aktivitetesh që nuk lënë vend as për të marrë frymë.
Por vlera e kohës është e rëndësishme, sepse askush nuk mund të na e kthejë përsëri: pasi të jetë zhdukur, ka ikur përgjithmonë. As paratë nuk janë në gjendje të blejnë kohë dhe është fat, sepse ajo kalon për të gjithë, të pasur dhe të varfër. Dhe kjo është arsyeja pse ne duhet të gjejmë forcën për ta mbrojtur atë, pa hequr dorë prej saj, në emër të një furie që shpesh na pushton plotësisht, duke na bindur se kjo është gjëja e duhur.
Kjo nuk do të thotë që paraja vetë është e gabuar, por ndoshta ne synojmë t’i japim më shumë vlerë sesa ka në të vërtetë. Dhe ne i japim pak vlerë diçkaje si koha, e cila është e çmuar, edhe pse nuk është një mall për shitje. Ka përvoja që nuk kushtojnë asgjë, por ato janë të rëndësishme dhe na bëjnë të lumtur: për shembull, koha e kaluar me një të dashur, e kaluar duke admiruar një panoramë ose duke u zhytur në natyrë, duke parë një pikturë të bukur ose një skulpturë, që është fryt i gjenialitetit njerëzor. Ose pse jo, koha e kaluar në vetmi.
Koha rrjedh për të gjithë dhe kur është e zbrazët, e pambushur me angazhime të vazhdueshme, na ofron mundësinë e jashtëzakonshme për të reflektuar mbi vetveten, mbi kuptimin e jetës, mbi vlerat që janë të rëndësishme për ne, duke na rikthyer kështu në botën e brendshme dhe në botën përreth. Jashtë flluskës së produktivitetit, ku jemi të gjithë të zhytur. Shkurt, dedikimi i kohës për atë që duam, për të dashurit, madje edhe për përtacinë dhe mërzinë, mund të na ndihmojë të zbulojmë një formë të re përmbushjeje, e cila nuk ka të bëjë me paratë ose suksesin profesional, por me pjesë më të thella dhe më origjinale të vetes. Dhe ndoshta ky është sekreti i lumturisë!
